Cicho, cicho pastuszkowie

Joanna Trzepiecińska

– aktorka filmowa i teatralna. Swoją karierę rozpoczynała pod koniec lat 80. Jest laureatką Złotej Kaczki, nagrody przyznawanej przez czytelników magazynu „Film”. Była także nominowana do Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni. Obecnie można ją oglądać głównie w telewizji. Oprócz wykształcenia aktorskiego, posiada jeszcze muzyczne.

Trzepiecińska ukończyła państwową szkołę muzyczną w klasie fletu. W 1988 roku została absolwentką warszawskiej PWST. Rozpoczęła wówczas występy na deskach stołecznego Teatru Studio. Przed kamerą zadebiutowała jeszcze jako studentka III roku i już wówczas zebrała pochwały. Już po studiach, zagrała jedną z głównych ról w komediowej „Sztuce kochania” Jacka Bromskiego.

W 1990 roku znalazła się w obsadzie trzech filmów: „Kanalii” Tomasza Wiszniewskiego, horroru „Powrót wilczycy” Marka Piestraka, oraz dramatu „W środku Europy” Piotra Łazarkiewicza. Rok później dostała nominację do Złotych Lwów za kreację w „Nad rzeką, której nie ma” Andrzeja Barańskiego. O miłości w konfrontacji z karierą zawodową opowiadał film „Obywatel świata”, oparty na opowiadaniu Grzegorza Ciechowskiego. Zaraz potem aktorka zagrała u Janusza Zaorskiego w serialu „Panny i wdowy”. Kolejna rola Trzepiecińskiej, w „Papierowym małżeństwie” Krzysztofa Langa, okazała się jednym z jej najpopularniejszych aktorskich wcieleń.

Po „Łowcy. Ostatnim starciu” Jerzego Łukaszewicza aktorka zagrała obok Rutgera Hauera w „Aniele śmierci” Boba Misiorowskiego, klasycznym filmie akcji. W 1995 roku powróciła do współpracy z Krzysztofem Langiem przy okazji „Prowokatora”, gdzie zagrała obok Bogusława Lindy i Krzysztofa Pieczyńskiego. W 2000 roku rozpoczęła przygodę z dwoma serialami: „Plebanią” oraz „Rodziną zastępczą”. W tym drugim występuje do dziś, wcielając się w Alutkę, sąsiadkę Kwiatkowskich (Piotr Fronczewski i Gabriela Kownacka). W międzyczasie znalazła czas na pojawienie się na chwilę w serialu „Na dobre i na złe” oraz na dłużej, bo w głównej roli, w „Aniele stróżu”.

W 1992 roku otrzymała Złotą Kaczkę, wyróżnienie czytelników „Filmu” dla najlepszej aktorki.

Agnieszka Wilczyńska

– wokalistka, pedagog. Ukończyła z wyróżnieniem studia wokalne na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Laureatka pierwszej nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Zamościu oraz pierwszej nagrody na Festiwalu Młodych talentów w Szczecinie. Od kilku lat wg ankiety czytelników Jazz Forum uznawana za jedną z najlepszych wokalistek jazzowych w Polsce.
Występowała na Festiwalach: Pomorska Jesień Jazzowa, Jazz Jamboree, Jazz Forum Festiwal, JazzPol Festiwal, Złota Tarka, Swingujacy Kruk.
Równolegle z działalnością artystyczną realizuje się z dużym powodzeniem na płaszczyźnie pedagogicznej. Prowadzi warsztaty wokalne dla młodzieży i dorosłych, jest często zapraszana jako członek jury na festiwale w całej Polsce. Od 1998 roku jest wykładowcą śpiewu na Wydziale Jazzu i Muzyki Estradowej w Katowicach oraz nauczycielem śpiewu w Fundacji działającej przy Zespole Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Koncertowała z takimi muzykami jak: Janusz Skowron, Andrzej Jagodziński, Włodzimierz Nahorny, Adam Cegielski, Czesław Bartkowski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Michał Tokaj, Henryk Majewski, Robert Majewski, Zbigniew Wegehaupt, Kazimierz Jonkisz, Henryk Miśkiewicz, Janusz Muniak, Maciej Sikała.

Brała udział w nagraniu płyt: „Bix %26 Henryk”- płyta poświęcona pamięci Henryka Majewskiego, „Historia jazzu” – kilkupłytowy album będący muzycznym przewodnikiem po historii jazzu prof. Andrzeja Schmidta. (zdjęcie: Anna Ciesielska)

Włodzimierz Nahorny

– polski muzyk jazzowy, pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer. Absolwent PWSM w Sopocie. Współpracował z Bim Bomem, grał w zespole Breakout. Współcześnie nagrał serię płyt „Fantazja Polska” z jazzową interpretacją twórczości Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny-Chopin. Fantazja polska”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny gra Karłowicza”, 2000). 23 marca 2003 Opera Bałtycka wystawiła premierę baletu „Fantazja Polska”. Włodzimierz Nahorny otrzymał Fryderyka 2000 w kategorii Jazzowy Muzyk Roku.

Nagrody:

• I nagroda solistyczna i zespołowa na Jazz nad Odrą 64
• II nagroda na Konkursie Młodych Muzyków Jazzowych w Wiedniu w 1966
• I nagroda na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu 1967
• I nagroda na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1972 i 1973 (źródło: Wikipedia)

Bogdan Loebl

– poeta i prozaik – znany jest głównie jako autor tekstów piosenek, pisanych dla takich wykonawców jak Blackout, Breakout, Niebiesko Czarni, Dżem, Krzysztof Cugowski, Nocna Zmiana Bluesa, Stanisław Guzek (Stan Borys), Zdrowa Woda, Edward Hulewicz i Grzegorz Markowski.

Znane utwory Bogdana Loebla:

• Kiedy byłem małym chłopcem (muz. Tadeusz Nalepa, wyk. Breakout)
• Modlitwa (muz. Tadeusz Nalepa, wyk. Breakout)
• Rzeka dzieciństwa (muz. Tadeusz Nalepa, wyk. Breakout). (źródło: Wikipedia)

Grzegorz Markowski

– polski piosenkarz, od 1979 roku wokalista zespołu Perfect. Swoją karierę zaczynał od śpiewania w amatorskiej grupie Watabah, następnie jako wokalista w Studio Piosenki ZAKR. W latach 1974 – 1978 karierę kontynuował występując z Teatrem w Targówku oraz w grupie Victoria Singers, po odejściu Markowskiego przemianowanej na VOX. W międzyczasie w 1976 roku wziął udział w Koncercie Debiutów festiwalu opolskiego. W 1978 roku otrzymał nagrodę za interpretację utworu Little Things na festiwalu piosenki International Song Contest w Castlebar w Irlandii.
Przełomem i zwrotem było nagranie sławnego motywu do serialu „07 zgłoś się”, po której otrzymał od założyciela zespołu Perfect, Zbigniewa Hołdysa, propozycję współpracy. W 1987 r. Polskie Nagrania wydały jego solową płytę „Kolorowy telewizor”.

W 1983 grupa Perfect została rozwiązana, a Markowski w tym czasie występował razem z formacjami Hazard i Samolot.W tym czasie prowadził także firmę budowlaną. W 1987 wystąpił jeszcze razem z reaktywowaną na jeden koncert grupą, ale po reaktywacji grupy w 1989 nie pojawił się w jej składzie. Dopiero w 1993 roku powrócił do grupy jako wokalista, po tym jak w 1992 Zbigniew Hołdys ostatecznie rozwiązał zespół ze sobą jako liderem.

Brał udział w udźwiękowieniu produkcji filmowych, a także występował w materiałach dokumentalnych i filmowych, głównie w roli piosenkarza.
Jest żonaty od wielu lat z Krystyną, ma córkę Patrycję Markowską, która także zajmuje się śpiewaniem. Na antenie RMF FM prowadził „Perfekcyjną kolekcję”. (źródło: Wikipedia)

Janusz Szrom

– wokalista jazzowy, kompozytor, aranżer, pedagog, najlepszy męski głos wśród jazzujących Panów.
Na polskiej scenie jazzowej obecny jest od roku 1994. W tym roku zajął II miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Zamościu. W następnych roku otrzymał jedno z najważniejszych wyróżnień dla młodego artysty – nagrodę publiczności „Klucz do kariery” na festiwalu Pomorska Jesień Jazzowa ’95.
Wielokrotnie brał udział w festiwalach muzycznych, m.in.: Jazz nad Odrą, Jazz Jamboree, Jazz Standard Festival w Siedlcach, Jazz w Muzeum w Ostrowie Wielkopolskim, Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz Międzynarodowym Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Zamościu.

Od lat nagrywa i koncertuje z muzykami stanowiącymi trzon polskiej sceny muzycznej: Ewa Bem, Andrzej Jagodziński, Włodzimierz Nahorny, Bogdan Hołownia, Jacek Niedziela.

Strona w internecie: www.szrom.pl

Andrzej Jagodziński

– pianista, kompozytor i aranżer. Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie waltorni. W latach 1975 – 1980 związany był z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie. Punktem zwrotnym w jego karierze był rok 1979 kiedy to – jako pianista otrzymał nagrodę w konkursie Old Jazz Meeting „Złota Tarka”. Od tego momentu związał się całkowicie z jazzem i fortepianem.

Andrzej Jagodziński w swym dorobku artystycznym ma występy i nagrania z wieloma polskimi zespołami jazzowymi – m. in Old Timers, Swing Session, String Connection, Kwartet Zbigniewa Namysłowskiego, Kwartet Janusza Muniaka, Big Warsaw Band, Quintessence, „Czwartet” Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Od 1987 roku jest stałym akompaniatorem Ewy Bem.

W swej dotychczasowej karierze koncertował niemal na całym świecie biorąc udział między innymi w Jazz Yatra – Bombay, Ost-West Nurnberg, Jazz in Europe-Paris, Skane Festivalen in Malmo, Edinburgh Art Festival, Ankara Music Festival, Leverkusener Jazz Tage, Istanbul International Festival, Ankara Music Festival.

W roku 1993 stworzył zespół firmowany swoim nazwiskiem – Andrzej Jagodziński Trio.

W roku 1994 ukazała się płyta Tria – CHOPIN, która uznana została przez czytelników pisma Jazz Forum za płytę roku 1994, otrzymała nagrodę Polskiego Przemysłu Muzycznego – Fryderyk’ 94 oraz laur Melomani’ 94 – nagrodę łódzkiego Stowarzyszenia Miłośników Muzyki Jazzowej.
Andrzej Jagodziński nagrodzony został również nagrodą Programu Trzeciego Polskiego Radia – Mateusz’ 94 za „Jazzowego Chopina i Poezję w Muzyce”.

Andrzej Łukasik

– absolwent A.M. im. F. Chopina w Warszawie w klasie kontrabasu, współpracował z czołowymi przedstawicielami sceny jazzowej, m.in.: Włodzimierzem Nahornym, Andrzejem Jagodzińskim, Robertem Majewskim, Januszem Skowronem, Henrykiem Miśkiewiczem, Januszem Muniakiem, Maciejem Strzelczykiem.Jest członkiem wielu formacji jazzowych, w tym zespołów Włodzimierza Nahornego, Novi Singers, Kazimierza Jonkisza, Pawła Perlińskiego, Big bandu PRiTV AndrzejaTrzaskowskiego, Macieja Strzelczyka i in. Od jesieni 2004 rasem z Januszem Szromem i Andrzejem Jagodzińskim jest członkiem formacji „Straszni Panowie Trzej”.

Od kilku lat współpracuje z formacją „JPL” w której skład wchodzą również Robert Majewski, Paweł Perliński, Kazimierz Jonkisz. Andrzej Łukasik dokonał wielu nagrań płytowych m.in. z: Włodzimierzem Nahornym: „Cicho, Cicho Pastuszkowie”, „Nahorny”, „Bossa Nova”, „Obejmij mnie”, „Zapomniany Świat”, z Andrzejem Jagodzińskim i Januszem Szromem: „Straszni panowie trzej”, z Kazimierzem Jonkiszem: „Tiritaka”, „XYZ”, z Maciejem Strzelczykiem: „Jobim”.
(zdjęcie: Anna Ciesielska)